Ten noorden van het Amsterdamse Cultuurpark Westerpark, in een taartpunt tussen het spoor en het IJ, ligt de markante Spaarndammerbuurt. Voorheen bekend als de ‘moord- en brandbuurt’, is dit nog altijd een buurt met enige saamhorigheid en een zeker dorps karakter. Het is een dichtbebouwde buurt, maar als je de Spaarndammerbuurt binnenkomt, onder het spoor door, sta je voor een verrassend groene entree: het driehoekige Domela Nieuwenhuisplantsoen. Voor bewoners is het een gevoel van thuiskomen, vanuit de stenige stad.
De betrokkenheid van de buurtbewoners bij het plantsoen kent een lange geschiedenis. Ooit stond hier de katholieke Maria Magdalenakerk, volgens sommigen een van de hoogtepunten in het werk van Pierre Cuypers, architect van onder andere het Centraal Station. Enkele jaren na de sloop van de kerk in 1967 werd het braakliggende terrein op initiatief van bewoners ingericht als plantsoen. Een deel van het fundament van de kerk werd in tact gelaten, als tastbare herinnering aan de voor veel bewoners dierbare Lena. Een plan van Stadsdeel Westerpark voor bebouwing van het plantsoen leidde in 2008 zelfs tot een buurtreferendum. Zo is ‘Domela’ een breed gewaardeerde groene huiskamer van de buurt.
